Mogłoby się wydawać, że diamenty są po prostu idealne. Jak mało co kojarzą się z perfekcją – są krystaliczne, pięknie połyskujące, przezroczyste i luksusowe. Jednak aby diament właśnie tak wyglądał, musi przejść szereg zabiegów. Co więcej, diament diamentowi nierówny. O szlachetności i wartości decyduje bowiem czystość diamentu, a tę określa się na podstawie jasno określonych wytycznych.
Czystość diamentu – co ją określa i jakie jest jej znaczenie?
Najwyższą wartość mają idealnie przezroczyste diamenty. Jednak naturalnie występujące diamenty w niczym nie przypominają szlachetnych kamieni z gablot jubilerskich. Dopiero dzięki profesjonalnej obróbce z matowego, mętnego kamienia wydobywa się ten, który zachwyca swoim blaskiem.
Czystość diamentu ocenia się na podstawie zanieczyszczeń wewnętrznych i zewnętrznych, takich jak wrostki mineralne, obtłuczenia, chropowata struktura, otarcia itp. Aby określić czystość diamentu, używa się specjalistycznej lupy aplanatycznej i achromatycznej o dziesięciokrotnym powiększeniu, która pozwala na dokładne zbadanie wartości kamienia i określenie stopnia jego, można powiedzieć, doskonałości. Od tego zależy, jakiej obróbce zostanie poddany kamień i jaką końcową wartość może osiągnąć.
Czystość diamentu – podział na klasy
W jubilerstwie wyróżnia się pięć podstawowych klas, które mówią o tym, jaka jest czystość diamentu przed obróbką. Każdy kamień posiada niedoskonałości, które określa się mianem znamion.
• LC – lupowo czyste;
• VVS – bardzo, bardzo małe znamiona;
• VS – bardzo drobne znamiona;
• SI – drobne znamiona;
• P – widoczne znamiona.
Nie ma żadnych wątpliwości, że najbardziej porządne są diamenty o klasie LC, ale też są wyjątkowo rzadkie. Nie oznacza to jednak, że pozostałe, posiadające znamiona, są gorsze. Czystość diamentu bada się za pomocą dziesięciokrotnego powiększenia, a więc niektóre zanieczyszczenia są w zasadzie niewidoczne gołym okiem i zdecydowanie warto sięgać o biżuterię z diamentami nawet o czystości SI.